İstanbul Fotoğrafları: Şehitlik ve Bent
Kasım ayının son çeyreğinde İstanbul'da 10 günden daha uzun bir süre müthiş güzel, güneşli ve sıcak havalar yaşandı. Bir işim nedeniyle gittiğim Şehitlik tarafında yine aynı derecede güzel güneşli bir öğlen vakti ile karşılaştım. Evden çıkarken fotoğraf makinemi yanıma alsam mı almasam mı diye 40 kere fikir değiştirdikten sonra 55-250 mm lense oranla daha hafif olan 18-55 lensi makineye takarak çantama koyuverdim. İlerleyen saatlerde daha büyük bir çanta ve zum lensimi yanıma almadığım için üzüleceğimi bilemiyordum tabi…
Şehitlik’teki işimi bitirip rahat bir nefes aldım. Nihayet etrafa bakmaya başladığımda çimlerin üzerinde, ‘bent’ in yakınına uzanmış olan adamı gördüm. Ufak bent bana yabancı değil. Daha önce de fotoğrafını çekmişliğim var. (Aslında Edirnekapı, Şehitlik bölgesi altın madeni gibi, surlar, şehitlik, mezarlık, mezarlığın duvarları, tarihi mezar taşları, sonbahar... Fotoğraf çekmek için vakti olanlar çok malzeme bulur burada) Ama bendi bir insanla birlikte kareye alma şansını ilk kez buluyorum. İstediğim kareyi çekememiş olmama rağmen makineyi çantaya koyup hemen oracıkta bulunan otobüs durağına gidecekken arkama dönüp bakıyorum ve gördüklerimden sonra en üstteki kareyi çekiyorum. Bu kadraj beni ilkine oranla daha çok memnun ediyor. Lakin, bu öğlen saatinde güneşin renkleri boğduğunu bilip memnun olmalı mıyım bilmiyorum.
En üstte yayınladığım fotoğrafımı okumaya çalışacağım. Fotoğraftaki nesnelerin ağırlığının, fotoğraf geneline doğru yayıldığını düşünüyorum. Burada bahsettiğim fotoğraftaki kompozisyon öğelerinden olan denge unsurudur. Bu unsur kural değildir ancak fotoğrafı izlenesi kılan özelliklerden biri olarak bahsedilmesi gerekir.
Fotoğrafta ‘Denge
Öğesi’ kompozisyonun en önemli yol göstericilerinden biridir. Denge, birbirini
tamamlayan şekil, renk ya da aydınlık veya karanlık alanların göze hoş
görünecek şekilde ayarlanmasıdır.
Fotoğrafın içinde
insan öğesinin olması onu daha güçlü kılar. Bu kabul edilmiş bir kompozisyon
gerçeğidir. Ya da insana dair bir varlığın olması fotoğrafın etkili olmasını
sağlar.
Sadelik
fotoğraftaki ana konunun öne çıkmasını sağlar. Diğer bir deyişle çekim
nedeniniz bakan tarafından daha rahat görülür ve anlaşılır. İlgi merkezini
ötelemeyecek bir fon seçildiğinde ve gereksiz nesneler kadraj dışında
bırakıldığında sadelik yakalanmış olur. Fotoğrafta sadelik tercih edildiğinde
-en üstteki fotoğraf için konuşuyorum- diğer bir deyişle yalnızlığı tercih
etmişsiniz demektir. Boş alan yalnızlığı destekleyen bir unsur olarak karşımıza
çıkar.
Saygı ve
sevgilerimle.
Sonuna kadar okudum.
YanıtlaSilResimler bakınca insana huzur veriyor.
Yeşilin eşsiz güzelliği...
Sevgiler....
Yeşili ben de çok seviyorum, huzur verdiğine katılıyorum, teşekkürler Şenay hanım :)
SilFotoğraflar çok güzel,yazı da bir o kadar güzel...Paylaşım için teşekkürler...
YanıtlaSilTeşekkür ediyorum Mehtap hanım, ufak ufak birikimlerimi paylaşmaya başladım. İnşallah devam edecegim. Sevgiler.
Silyazının ve fotonun uyumu bu kdar olur teşekkürler
YanıtlaSilBen teşekkür ediyorum beğenmenize sevindim.
SilDöktürmüşsünüz sayın arkadaşım; hem yazılı ifade olarak, hem de görsellerle. Paylaşalım madem. = )
YanıtlaSil:) Teşekkür ediyorum. Görsellerin tadını merak ediyordum beğenmene sevindim.
SilGayet hoş bir çalışma olmuş, tebrikler:)
YanıtlaSilFotoğraf konulu paylaşımları görünce seviniyorum. İnsanlı insansız fotoğraf hakkındaki bilgiler de tazelenmiş oldu. Çok sevgiler :)
YanıtlaSil